De mens heeft van nature behoeftes en verlangens (Fil. 2:13). Voor de vervulling van deze behoeftes heeft de mens vaak een ander mens nodig (Gen. 2:18). In de praktijk komen we vele mensen tegen die hun eigen behoeftes ontkennen. Wij zijn bang voor pijn en ook bang om afgewezen te worden. We spreken dat echter niet uit naar de ander (= in relatie zijn), maar we trekken ons terug in onszelf. God vindt het juist belangrijk dat we onze gevoelens openen en uiten (Ps. 37:4; Ps. 107:28-30 SV – NBG; Ps. 145:19; Spr. 13:12, 19a; Mat. 7:7-11). We zullen ook moeten leren leven met het gegeven dat niet al onze behoeftes en verlangens vervuld worden (Luc. 13:34, Mc 9:19, Mt. 26: 39, Mt 26:38, 40); op onze wijze of op ons moment (Mar. 5:18-19).